อะไรสำคัณ

ระหว่างขับรถไปทำงาน เสียงโทรศัพท์ดัง รับไม่ได้แน่ๆ อยู่แล้ว คิดว่าเป็นเด็กที่ทำงานโทรมาลาหยุดงาน เดี๋ยวถึงที่ทำงานค่อยดูว่าเป็นใคร อาจจะเป็นหรงหรือตอร์เพราะ 2 คนนี้ลางานบ่อยกว่าคนอื่น ถ้าเป็นตอร์ ควรจะทำอะไรต่อได้หรือยัง เพระพูดแล้ว เตือนแล้ว ก็ยังมีเรื่องส่วนตัวต้องลางานไปทำอยู่เสมอๆ ตั้งแต่มีแผนกนี้มาไม่เคยสถิติการหยุดลามากอย่างนี้มาก่อน จนกระทั้งมีตอร์มีทำงานด้วย ครั้งสุดท้ายเมื่อต้นเดือน ตอร์บอกว่า ผมต้องบอกพี่ว่า ผมจะลางาน 2 วันผมต้องบอกพี่ ไม่ใช่ ผมขอลางาน เหมือนทุกครั้งที่เคยบอก เมื่อต้องการหยุดงาน แสดงว่าตัวเองก็รู้ตัว แต่ไม่แน่ใจว่า รู้ว่าตัวเองบกพร่องหรือรู้ว่าเราไม่พอใจ

โทรศัพท์ดังอยู่นานไม่หยุด หรือจะเป็นแม่ น้ำผึ้งเป็นอะไรหรือปล่าว เมื่อคืนแม่พึงโทรมาบอกว่าน้ำผึ้งบ่นป่วย จอดรถได้แล้วต้องโทรกลับ หรือเป็นเจ้านาย ต้องการสั่งงาน ต้องรีบโทรกลับเมื่อจอดรถได้เหมือนกัน

พึ่งรู้สึกตัวเองว่าให้ความสำคัณกับเจ้านายเท่ากับแม่ เจ้านายไม่ใช่งาน เพราะขณะที่คิดว่าเป็นพนักงานโทรมา ไม่ได้คิดว่าจะโทรกลับ จะรอให้โทรมาใหม่เอง

         บ้างครั้งเราให้ความสำคัณกับอะไร หรือใครโดยที่เราก็ไม่รู้ตัว ในขณะที่สิ่งที่เราคิดว่าเราให้ความสำคัณน้อย กลับเป็นสิ่งที่เราให้เวลามาก คิดมาก กวนใจเรามากที่สุด

ไม่มีความคิดเห็น: